English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified

Η φεουδαρχία στη Δυτική Ευρώπη

Περίληψη μαθήματος
Φεουδαρχία: σύστημα πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής οργάνωσης του
μεσαιωνικού κόσμου στη Δύση από τον 8ο μέχρι το 13ο αι.
 Συνθήκες διαμόρφωσης της φεουδαρχίας
1) Η αγροτική οικονομία κατά το Μεσαίωνα. Αποτέλεσμα: Η κατοχή γης αποτελούσε ένδειξη πλούτου και δύναμης.
2) Οι βαρβαρικές επιδρομές στην Ευρώπη και η κατάλυση του δυτικού ρωμαϊκού κράτους. Αποτέλεσμα:
α) Όσοι δεν είχαν τα απαραίτητα, για να επιβιώσουν, αναζητούσαν την προστασία των ισχυρών αρχόντων. Οι ισχυροί άρχοντες παρείχαν προστασία με αντάλλαγμα αφοσίωση και διάφορες υπηρεσίες.
β) Οι μικροϊδιοκτήτες παραχωρούσαν τη γη τους στον άρχοντα διατηρώντας όμως το δικαίωμα να την καλλιεργούν. Ο άρχοντας ως αντάλλαγμα προστάτευε την παραγωγή των μικροϊδιοκτητών από αρπαγή ή λεηλασία.
γ) Ο βασιλιάς και άλλοι μεγαλογαιοκτήμονες συγκέντρωναν γύρω τους ομάδες  πιστών - υποτελών που τους αντάμειβαν για την αφοσίωσή τους με παραχωρήσεις γης και με προνόμια.
3) Η εξασθένηση και ο κατακερματισμός της κρατικής εξουσίας ιδιαίτερα μετά την κατάρρευση των Μεροβιγγείων.
 Τα χαρακτηριστικά της φεουδαρχίας
• Φεουδαρχική κοινωνία: οι διάφορες κοινωνικές ομάδες συνδέθηκαν με δεσμούς αλυσιδωτής εξάρτησης:
α) Οι ανώτεροι άρχοντες παραχωρούσαν φέουδα (=εκτάσεις γης) στους βασάλους (= υποτελείς) με αντάλλαγμα οι τελευταίοι να παρέχουν προστασία και κάθε είδους βοήθεια.
Η τελετή της περιβολής
β) Πραγματοποιούνταν η τελετή της περιβολής που επισημοποιούσε τη σχέση άρχοντα - υποτελούς.
γ) Υπογράφονταν το φεουδαρχικό συμβόλαιο το οποίο:
- συνέδεε τον υποτελή με τον κύριό του.
- καθόριζε τις αμοιβαίες υποχρεώσεις τους.
- έδινε το δικαίωμα της οικονομικής εκμετάλλευσης του φέουδου στον υποτελή.
- έπαυε να ισχύει αν ένας απ' τους δύο πέθαινε ή δεν εκπλήρωνε τις υποχρεώσεις του.
• Κοινωνικές τάξεις της φεουδαρχικής κοινωνίας:
1) άνθρωποι της προσευχής (κληρικοί - μοναχοί)
2) άνθρωποι του πολέμου (βασιλιάς και φεουδάρχες)
3) άνθρωποι της εργασίας (χωρικοί)
• Φεουδαρχική κοινωνική πυραμίδα:
α) Κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας = ο βασιλιάς
β) Άμεσοι υποτελείς = ανώτεροι άρχοντες κάτοχοι γης που τους παραχωρήθηκε κατευθείαν από το βασιλιά (δούκες,κόμητες, βαρώνοι, εκκλησιαστικοί άρχοντες)
γ) Κατώτεροι υποτελείς = κατώτεροι άρχοντες  κάτοχοι γης που τους παραχωρήθηκε από τους άμεσους υποτελείς.
δ) Οι ιππότες  =κλειστή φεουδαρχική ομάδα αρχόντων που ήταν έφιπποι μαχητές.
Η φεουδαρχική πυραμίδα
ε) Βάση της κοινωνικής πυραμίδας = οι χωρικοί (υπάγονταν στον κύριο του φέουδου και υποχρεώνονταν να κάνουν προσωπικές αγγαρείες).
Η εξέλιξη της φεουδαρχίας
Από τον Καρλομάγνο και μετά:
α) Ο στρατός από αυτοκρατορικός έγινε φεουδαρχικός (δεν είχε ως αρχηγό τον αυτοκράτορα, αλλά συγκροτούνταν από το κάθε φέουδο και είχε ως αρχηγό το φεουδάρχη).
β) Κάθε φεουδάρχης ήταν υποχρεωμένος να συμμετέχει στον πόλεμο με τους ανθρώπους του και τον εξοπλισμό τους στο πλευρό του βασιλιά που του παραχώρησε το φέουδο.
γ) Η φεουδαρχία εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη.
δ) Τα φέουδα εξελίχθηκαν σε ηγεμονίες και οι ηγεμονίες συγκρότησαν ενιαίες επικράτειες οι οποίες αντιστοιχούν περίπου στα σημερινά κράτη: α) Γαλλίας, β) Γερμανίας, γ) Αγγλίας (Δείτε το χάρτη κάτω).

Φεουδαρχική Ευρώπη κατά το 10ο αιώνα

Ο Καρλομάγνος και η εποχή του

ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ
Η αυτοκρατορία των Φράγκων
• Ο Καρλομάγνος (768 - 814):
1) ήταν ο διάδοχος του Πιπίνου του Βραχύ.
2) με συνεχείς πολέμους επέκτεινε το Φραγκικό Βασίλειο.
3) δημιούργησε ένα πανίσχυρο χριστιανικό κράτος.
4) στέφθηκε στη ρώμη από τον Πάπα (800 μ. Χ) "αυτοκράτορας του Ρωμαϊκού Κράτους". (Διάβασε στο τέλος την υποσημείωση)
Το παλάτι του Καρλομάγνου στο Αιξ Λα Σαπέλ
5) όρισε ως έδρα του την Αιξ Λα Σαπέλ (σημερινό Άαχεν) που αναδείχτηκε σε διοικητικό και πολιτιστικό κέντρο αυτοκρατορίας.
6) οργάνωσε τους πολιτικούς και διοικητικούς θεσμούς του κράτους συνδυάζοντας ρωμαϊκά και γερμανικά έθιμα.
Σκοπός: ο έλεγχος του εκτεταμένου κράτους.
Αποτέλεσμα: α) οικονομική ανάκαμψη (αύξηση παραγωγής) β) αναθέρμανση εμπορίου.
• Διάδοχοι Καρλομάγνου
- Μετά το θάνατο του Καρλομάγνου οι κληρονόμοι συγκρούονται μεταξύ τους για τη διανομή των εδαφών.
Συνέπεια: εισβολές και επιδρομές στην Ευρώπη από: Σαρακηνούς (από νότο), Μαγυάρους (Ούγγρους) (από ανατολή) και Νορμανδούς (Βίκινγκς) (από βορρά).
- Τελικά το 843 με τη Συνθήκη του Βερντέν η αυτοκρατορία διαιρείται από τους κληρονόμους σε 3 τμήματα:
α΄ τμήμα: περιοχή σημερινής Γερμανίας (περίπου)
β΄ τμήμα: περιοχή σημερινής Γαλλίας (περίπου)
γ΄ τμήμα: περιοχή σημερ. Βελγίου, Ελβετίας και κεντρικής Ιταλίας
- Σημασία συνθήκης:
α) Χώρισε για πρώτη φορά την Ευρώπη γλωσσικά.
β) Αποτέλεσε την απαρχή της δημιουργίας της νεότερης Ευρώπης.
Η Καρολίδεια Αναγέννηση
Καρολίδεια Αναγέννηση ονομάζεται η  άνθηση γραμμάτων και τεχνών κατά τη βασιλεία του Καρλομάγνου και των διαδόχων του.
Α) Τα γράμματα
Ο Καρλομάγνος:
α) φρόντισε για τη μόρφωση των διοικητικών υπαλλήλων και του κλήρου, γιατί αυτοί θα αποτελούσαν τον κρατικό μηχανισμό.
β) διέταξε να λειτουργούν σχολεία σε κάθε επισκοπή και μοναστήρι.
γ) καθιέρωσε μια μικρογράμματη και ευανάγνωστη γραφή (= καρολίδεια γραφή).
δ) δημιούργησε την Ανακτορική Ακαδημία.
• Ανακτορική Ακαδημία:
- ιδρύθηκε στην Αιξ Λα Σαπέλ, στο αυτοκρατορικό ανάκτορο.
- σ' αυτή δίδασκαν διάσημοι λόγιοι από την Ιρλανδία και την Αγγλία.
- σ' αυτή γίνονταν αντιγραφή βιβλίων της λατινικής λογοτεχνίας.
- αναδείχτηκε σε σπουδαίο πολιτιστικό κέντρο.
Β) Οι τέχνες
- δέχτηκαν βυζαντινές επιδράσεις.
- γνώρισαν μεγάλη ανάπτυξη (ιδιαίτερα η αρχιτεκτονική, η γλυπτική, η ζωγραφική, η μικροτεχνία και η μικρογραφία χειρογράφων).
( Περισσότερες εικόνες εδώ και εδώ ).
 
Υποσημείωση:
Αιτίες της Στέψης του Καρλομάγνου ως «Αυτοκράτορα του Ρωμαϊκού κράτους»:
Α) Η φιλοδοξία του Καρλομάγνου να ιδρύσει μια αυτοκρατορία σαν τη ρωμαϊκή και να αποκτήσει έτσι το κύρος του κοσμοκράτορα.
Β) Η άνοδος το 797 στο θρόνο του Βυζαντίου της Ειρήνης της Αθηναίας. Η άνοδος μιας γυναίκας στο αυτοκρατορικό αξίωμα δεν κρίθηκε νόμιμη από τον Καρλομάγνο και ο θρόνος της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας θεωρήθηκε κενός.
Γ) η άποψη αυτή υποστηρίχθηκε και από τον πάπα, ο οποίος λόγω της εικονομαχίας απομακρύνθηκε από το Βυζάντιο και στήριξε τον ηγεμόνα της δύσης.
Τα γεγονότα:
Οι Βυζαντινοί, που θεωρούσαν τον αυτοκράτορά τους μοναδικό κληρονόμο και συνεχιστή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, είδαν τη στέψη του Καρλομάγνου ως μια προσπάθεια σφετερισμού του αυτοκρατορικού αξιώματος. Ο ίδιος ο Καρλομάγνος καταλάβαινε ότι χωρίς τη συγκατάθεση του Βυζαντίου, ο τίτλος του δεν είχε καμιά πραγματική αξία, γι' αυτό κατέφυγε σε μια διπλωματική ενέργεια: ζήτησε σε γάμο την Ειρήνη, για να μπορέσει έτσι να κυριαρχήσει και στο Βυζάντιο. Η Ειρήνη δέχθηκε την πρόταση, αλλά το 802 εκθρονίστηκε και τα σχέδια του Καρλομάγνου ματαιώθηκαν. Το ζήτημα αυτό έληξε με συμβιβασμό το 815, αφού προηγουμένως ο Καρλομάγνος περιορίστηκε στον τίτλο «αυτοκράτορας» και παραιτήθηκε από την προσθήκη του «Ρωμαϊκού Κράτους».

Οι συνέπειες της μετανάστευσης των γερμανικών φύλων (μέρος Β΄)

Συνέπειες της μεγάλης μετανάστευσης των λαών
Θεσμοί, οικονομία και κοινωνία
Γερμανοί ηγεμόνες : καθιέρωσαν την κληρονομική αρχή.
(κληρονομική αρχή = η εξουσία των "ελέω Θεού Βασιλέων" δεν έκανε διάκριση
ανάμεσα στο κράτος, τους κατοίκους και τα αγαθά τους.
- οτιδήποτε υπήρχε στην επικράτειά τους, τους ανήκε
- το βασίλειό τους μοιραζόταν στα παιδιά τους, μετά το θάνατό τους).
στη διοίκηση: συγχωνεύτηκε η παλιά επαρχιακή αριστοκρατία  με τη γερμανική αριστοκρατία. Αποτέλεσμα: δημιουργία νέας τάξης ευγενών αξιωματούχων.
στο δίκαιο: περιορίστηκε η ρωμαϊκή νομική παράδοση. Αποτέλεσμα: κυριάρχησαν τα γερμανικά ήθη και έθιμα.
στην οικονομία: το εμπόριο συρρικνώθηκε (6ος και 7ος αι.)
Αίτια: 1) οι πολεμικές συγκρούσεις
2) ο πολιτικός κατακερματισμός
3) η περιορισμένη ισχύς των κοινών νομισμάτων
4) η πειρατεία
Αποτέλεσμα: 1)περιορίστηκε ο ρόλος των πόλεων
2) ενισχύθηκε η ύπαιθρος, αναπτύχθηκε η γεωργία (αναδιοργάνωση καλλιεργειών)
στην κοινωνία: οι πιο αδύναμοι συσπειρώθηκαν υπό την προστασία ενός ισχυρού άνδρα (λαϊκού ή εκκλησιαστικού).
Ο ρόλος της Εκκλησίας
- εκχριστιάνισε τα γερμανικά φύλα
- η οργανωμένη διοίκηση της Εκκλησίας υποκατέστησε τον αποδιαρθρωμένο κρατικό μηχανισμό
- κεφαλή της πόλης ήταν ο επίσκοπος
- φρόντιζε για τη διατροφή, την περίθαλψη, τη μόρφωση, την απόδοση δικαιοσύνης
- οι επίσκοποι διορίζονταν αρχικά από την Εκκλησία αργότερα από τους βασιλείς.
 Η πολιτιστική παράδοση (κλασικά γράμματα και τέχνες)
Όλες οι περιοχές δεν υπέστησαν εξίσου τις συνέπειες των γερμανικών μεταναστεύσεων.
Η τύχη των κλασικών γραμμάτων:
• στην Ιταλία: - διατηρήθηκαν οι επαφές με την Ανατολή
- κοσμικοί λόγιοι ανέλαβαν να διασώσουν τα κλασικά γράμματα
• στην Ισπανία: Τουλούζη, Τολέδο, Σεβίλλη έγιναν κέντρα διάσωσης και ανανέωσης της αρχαίας πολιτιστικής παράδοσης.
• στη Γαλατία: επιβίωσε ο κλασικός πολιτισμός και μετά τις εισβολές, υποχώρησαν όμως οι κλασικές σπουδές.
• στην Αγγλία και Ιρλανδία: τα μοναστήρια:
- ίδρυσαν σχολές χριστιανικές και ελληνορωμαϊκές
- συντήρησαν το χριστιανικό πνεύμα και τη ρωμαϊκή παράδοση.
Οι τέχνες:
- Η ρωμαϊκή παράδοση επιβιώνει, αλλά δέχεται την επίδραση των νέων λαών.
- στη μικροτεχνία  τα γερμανικά φύλα φέρνουν νέες τεχνικές (γεωμετρικά σχέδια και παραστάσεις ζώων). (Για να δείτε έργα αυτής της περιόδου, κάντε κλικ εδώ, εδώ και εδώ ).
- στην αρχιτεκτονική επικράτησαν τα ρωμαϊκά χαρακτηριστικά (θόλος, αψίδα) με  γερμανικές όμως επιδράσεις (όγκος, ανάγλυφα διακοσμητικά στοιχεία)
- Εκκλησίες: κτίζονταν κατά το πρότυπο των αρχαίων βασιλικών, όμως περιστοιχίζονταν από κωδωνοστάσια στην πρόσοψη (γερμανική επίδραση).
(Για την αρχιτεκτονική δείτε περισσότερα εδώ ).

Οι συνέπειες της μετανάστευσης των γερμανικών φύλων (μέρος Α΄)

ΣΧΕΔΙAΓΡΑΜΜΑ MΑΘHΜΑΤΟΣ
 Η μεγάλη μετανάστευση των λαών
• 395: το Ρωμαϊκό κράτος χωρίζεται σε ανατολικό και δυτικό τμήμα.
• 4ος - 5ος αι. : εισβολή γερμανικών φύλων και Ούννων (: ασιατικός λαός) στα εδάφη του ρωμαϊκού κράτους.
Το γεγονός αυτό ονομάζεται μεγάλη μετανάστευση των λαών.
• Ούννοι : απωθήθηκαν και διασκορπίστηκαν.
• Γερμανικά φύλα : α) εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην Ευρώπη β) οργανώθηκαν σε βασίλεια.
Τα σημαντικότερα:
α) Οστρογοτθικό (Θευδέριχος Α΄)
β) Βησιγοτθικό (Αλάριχος)
γ) Φραγκικό (Χλωδοβίκος Α΄)
 α) Το Οστρογοτθικό Βασίλειο
• Ο ηγέτης του βασιλείου Θευδέριχος Α΄:
- συνεργάστηκε με το Βυζαντινό αυτοκράτορα
- διατήρησε τους ρωμαϊκούς θεσμούς
- προσπάθησε να αναβιώσει την αυτοκρατορική αίγλη του δυτ. Ρωμαϊκού κράτους.
• Ο Ιουστινιανός κατέκτησε το Οστρογοτθικό βασίλειο (535 - 554).
 β) Το Βησιγοτθικό Βασίλειο
• Οι Βησιγότθοι :
- κατέλαβαν τη Ρώμη (410)
- μετακινήθηκαν στη Ν. Γαλατία και Ισπανία
- ανέπτυξαν αξιόλογο πολιτισμό
- υποτάχθηκαν στους Μουσουλμάνους του Μαρόκου (711)
 γ) Το Φραγκικό Βασίλειο
Από τους Μεροβίγγειους στους Καρολίδες
• Χλωδοβίκος:
- βασιλιάς του Φραγκικού βασιλείου (481 - 511)
- γενάρχης της δυναστείας των Μεροβιγγείων
- επεξέτεινε το κράτος από το Ρήνο ως τα Πυρηναία όρη
- στηρίχθηκε στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία
- αποδέχθηκε το χριστιανισμό και βαπτίστηκε γεγονός μεγάλης
σημασίας (από τότε εκχριστιανίστηκαν οι Γερμανοί)
• Διάδοχοι Χλωδοβίκου:
- οδήγησαν το Φραγκικό Βασίλειο σε διάσπαση
- Βαθμιαία αποδυναμώθηκε η κεντρική εξουσία
- Επωφελήθηκε η αριστοκρατία και η Εκκλησία
- Αποτέλεσμα: Οι μαγιορδόμοι (= αξιωματούχοι των ανακτόρων) απέκτησαν μεγάλη δύναμη.
• Κάρολος Μαρτέλος: Μαγιορδόμος που αναδείχθηκε μεγάλος ηγέτης, όταν νίκησε τους Άραβες στο Πουατιέ (732)
• Πιπίνος Βραχύς:
- γιος του Κάρολου Μαρτέλ
- ανέτρεψε τον τελευταίο Μεροβίγγειο βασιλιά
- έγινε ο ίδιος βασιλιάς (751)
- ίδρυσε τη δυναστεία των Καρολιδών
- στέφθηκε από τον πάπα "ελέω Θεού Βασιλέας" (754)
- χάρισε το δουκάτο της Ραβέννας και άλλα ιταλικά εδάφη στον πάπα. Έτσι: δημιουργήθηκε το παπικό κράτος.

Εικαστικές τέχνες και μουσική

ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ
ΕΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ:
(Δείτε μία παρουσίαση γι' αυτές κάνοντας κλικ εδώ.)
1) Αρχιτεκτονική – ρυθμοί ναών:
Α) Βασιλική με τρούλο (Αγία Σοφία, 6ος αι.)
Β) Σταυροειδής με τρούλο (: μορφή ενός σταυρού εγγεγραμμένου σε τετράγωνο)
Παραλλαγές: α) Αγιορείτικος τύπος (με τρεις κόγχες) β) Πεντάτρουλος ρυθμός
Γ) Οκταγωνικός τύπος (11ος αι.)
- Εξωτερική εμφάνιση ναών: όχι ιδιαίτερα επιμελημένη
- Εσωτερική εμφάνιση ναών: είναι ιδιαίτερα επιμελημένη (διακόσμηση με
τοιχογραφίες, ψηφιδωτά, ανάγλυφες παραστάσεις, έργα ξυλογλυπτικής και φορητές εικόνες).
- Εξήγηση διαφοροποίησης: η λατρεία της χριστιανικής θρησκείας τελείται στο εσωτερικό των ναών (σε αντίθεση με την αρχαία θρησκεία).
2) Γλυπτική:
- Δεν ευνοήθηκε από την Εκκλησία (θύμιζε την αρχαία θρησκεία)
- Υπάρχει α) στον αρχιτεκτονικό διάκοσμο β) σε ανάγλυφες παραστάσεις με διακοσμητικά θέματα
3) Ζωγραφική (τοιχογραφίες, ψηφιδωτά, φορητές εικόνες):
• Τοιχογραφίες και ψηφιδωτά:
- είναι οι κυριότερες μορφές έκφρασης στον εσωτερικό χώρο
- κυριαρχούν σε όλη την περίοδο της βυζαντινής ιστορίας (εκτός από την
περίοδο της Εικονομαχίας)
- σε περιόδους οικονομικής κρίσης: διακόσμηση με τοιχογραφίες και εικόνες, γιατί τα ψηφιδωτά ήταν δαπανηρά
• Θέση εικόνων, τοιχογραφιών, ψηφιδωτών:
- στον τρούλο: ο Παντοκράτορας, περιστοιχιζόμενος από αγγέλους και προφήτες
- στην αψίδα ιερού: η Θεοτόκος, ανάμεσα στους αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ
- στα λοφία τρούλου: οι τέσσερις Ευαγγελιστές
- στους τοίχους:  δεσποτικές γιορτές, Άγιοι και Μάρτυρες
• Τα βασικά χαρακτηριστικά της βυζαντινής αγιογραφίας:
- Αδιαφορία για τις σωστές αναλογίες των μορφών
- Απουσία του βάθους (προοπτικής)
- Απουσία κίνησης
- Μορφές: λιπόσαρκες σε όρθια, μετωπική απεικόνιση (προκαλούν: πνευματικότητα, αυστηρότητα, επισημότητα, εντύπωση ότι ανήκουν σε άλλο κόσμο)
• Σκοπός Βυζαντινής Τέχνης:
α) να εκφράσει τη ματαιότητα του φυσικού κόσμου και
β) να προβάλει την αιωνιότητα της μετά θάνατο ζωής.
 (Κάντε κλικ  εδώ, για να δείτε εικόνες και ψηφιδωτά της μονής Οσίου Λουκά  Βοιωτίας, 11ος αι.)
4) Μικρογραφία (= η διακόσμηση των χειρογράφων με εικόνες).
Οι μικρογραφίες:
- παριστάνουν διάφορα επεισόδια που περιγράφονται στο κείμενο
- δημιουργούν στενή σύνδεση μεταξύ λόγου και εικόνας
- πληροφορούν για τις καλλιτεχνικές τάσεις της εποχής του χειρογράφου
5) Μικροτεχνία - Μικρογλυπτική:
- έργα εκκλησιαστικά και κοσμικά από πολύτιμα μέταλλα, σμάλτο, ξύλο και
ελεφαντόδοντο.
- Χαρακτηριστικά: υψηλή τεχνική και ποιότητα, εντυπωσιακή ποικιλία
6) Νομισματική (= νομίσματα)
- Έχουν αισθητική αξία (= έργα μικροτεχνίας)
- Αποτελούν σημαντικές πηγές πληροφόρησης για: ιστορικά πρόσωπα, πολιτική, οικονομία, πολίτευμα, θρησκεία.
- Με τις απεικονίσεις αυτοκρατόρων με τα σύμβολα της εξουσίας τους διαφωτίζουν για την ιδεολογία του Βυζαντίου.
ΜΟΥΣΙΚΗ:
1) Εκκλησιαστική μουσική
- Μελοποίηση εκκλησιαστικής ποίησης και ύμνων (=.άσματα που εγκωμιάζουν το Θεό και τα ιερά πρόσωπα)
Σκοπός: να ψέλνεται στη Θεία Λειτουργία και σε άλλες λατρευτικές τελετές
- Οι δημιουργοί της ήταν και ποιητές και μελωδοί (=έγραφαν και το ποιητικό κείμενο και τη μελωδία)
- Από 8ο αι.: ποιητής - μελωδός = διαφορετικά πρόσωπα
- Εκκλησιαστική μουσική: μονοφωνική (= μία φωνή από έναν ή περισσότερους ψάλτες) και φωνητική (= χωρίς συνοδεία οργάνων)
- Σημειογραφία (= μουσική γραφή): αλφαβητική (= πα, βου, γα, δι, κε, ζο, νι)
2) Κοσμική μουσική
- Αποτελεί συνέχεια της αρχαίας ελληνικής παράδοσης
- Τραγούδια: επιτραπέζια, ερωτικά, γαμήλια κ.α προσαρμοσμένα στη νέα πίστη και λατρεία
- Μουσικά όργανα στις διασκεδάσεις (ορχήστρες με κρουστά, πνευστά και έγχορδα)
- Δεν ήταν ξεκομμένη από την εκκλησιαστική (π.χ στον ιππόδρομο οι ψάλτες τραγουδούσαν μαζί με τους δήμους εγκωμιαστικά άσματα προς αυτοκράτορα και φρουρούς των συνόρων)
- Γινόταν χρήση του αερόφωνου οργάνου (διαδόθηκε στη Δύση, όταν ο Κων/νος Ε΄ το δώρισε στο βασιλιά των Φράγκων Πιπίνο).
(Μάθετε περισσότερα για τη μουσική κάνοντας κλικ  εδώ.)

Η καθημερινή ζωή στο Βυζάντιο

Κάντε κλικ στην ιστοσελίδα της Σταματίας Σταμάτη και μετά κλικ στο μάθημα ιστορίας: ο πολιτισμός του Βυζαντίου.
Εργασία μαθητών
Εργασία μαθητών
ΣΧΕΔΙAΓΡΑΜΜΑ MΑΘHΜΑΤΟΣ
α. Η οικογενειακή ζωή
- Γάμος από 12 ετών (κορίτσια) και 14 (αγόρια)
- Αρραβώνας - υπογραφή συμβολαίου - προίκα νύφης - δώρα γαμπρού
- Γαμήλιο γλέντι
- Διαζύγιο: το Κράτος το επέτρεπε η Εκκλησία το καταδίκαζε
• Δικαιώματα: δεν ήταν τα ίδια για τα δύο φύλα
- Γυναίκες: περιορισμένα δικαιώματα
- περιορισμένη συμμετοχή στην κοινωνική ζωή
- κυριαρχούσαν στην οικογενειακή ζωή
- δεν μετείχαν σε δημόσιες τελετές
- όφειλαν να σκεπάζουν το πρόσωπό τους (έξω)
- οι πλούσιες έπρεπε να συνοδεύονται από ένα δούλο (έξω)
Μετά τον 11ο αι.:
- μπορούσαν να λαμβάνουν μέρος στα κοινά
- είχαν πρόσβαση στην παιδεία
• Τα παιδιά:
- Η γέννηση ήταν ευχάριστο γεγονός
- Το όνομα: το δικό τους και το όνομα του πατέρα σε πτώση γενική (το επώνυμο καθιερώθηκε αργότερα)
- Φροντίδα παιδιών: κυρίως η μητέρα (ηθική και χριστιανική διαπαιδαγώγηση)
– Τα παιδιά: ευνοούνταν από τη βυζαντινή νομοθεσία
β. Το σχολείο
• Βυζαντινό εκπαιδευτικό σύστημα: βασική και ανώτατη εκπαίδευση
1) Βασική εκπαίδευση: 2 κύκλοι σπουδών
α) του γραμματιστή (από 7 ετών)
β) του γραμματικού (από 12 ετών)
- Μαθήματα: ανάγνωση, γραφή, γραμματική, ρητορική, φιλοσοφία, αριθμητική,
γεωμετρία, αστρονομία, μουσική. Επίσης διδάσκονταν: Όμηρο, κλασικούς
και μεταγενέστερους συγγραφείς
- Σχολεία: α) κοσμικά β) εκκλησιαστικά
- Λειτουργία σχολείων: α) με δίδακτρα (καταβάλλονταν από τους μαθητές) β) δωρεάν (για τα ορφανά)
2) Ανώτατη εκπαίδευση:  Πανεπιστήμιο
γ. Η ασθένεια, η ιατρική και κοινωνική περίθαλψη, ο θάνατος
• Ασθένειες: αντιμετωπίζονται: α) ιατρικώς β) με μαγεία και δεισιδαιμονίες
• Ιατρική περίθαλψη: με δαπάνες του Κράτους
- νοσοκομεία (σε κάθε πόλη)
- γιατροί: παροχή υπηρεσιών α) σε ιατρεία β) σε σπίτια ασθενών
•Κοινωνική περίθαλψη: με δαπάνες της Εκκλησίας (ορφανοτροφεία και πτωχοκομεία)
δ. Η κατοικία
• Στις πόλεις: α) ευκατάστατοι: διώροφες κατοικίες με πολλές ανέσεις β) φτωχοί: σε ταπεινές κατοικίες με ελάχιστες ανέσεις
• Στα χωριά: α) ευκατάστατοι: διώροφες κατοικίες (διαφορετική διαρρύθμιση) β) φτωχοί: σπίτια μικρά (ένας στεγασμένος χώρος)
γ) μεγαλοκτηματίες: πολυτελείς επαύλεις (μακριά από τα χωριά)
ε. Η ενδυμασία και η μόδα
• Βυζαντινοί: α) ενδιαφέρον για τη μόδα β) αγάπη για τα κοσμήματα
• Ενδυμασία αστών ανδρών: μακριοί χιτώνες με πολλές πτυχώσεις
Υπόδηση: δερμάτινες μπότες (χειμώνα) - ανατολίτικα παπούτσια (καλοκαίρι)
• Ενδυμασία χωρικών ανδρών:  μακριοί χιτώνες (στιχάρια) - βράκες
Υπόδηση: ξυπόλυτοι ή παπούτσια ανοιχτά στις φτέρνες
• Ενδυμασία γυναικών: μακριοί χιτώνες, ιμάτιο (μανδύας) που κάλυπτε και το
κεφάλι.
Πλούσιες: πολυτελή ενδύματα (μεταξωτά και λινά) - επιμέλεια μαλλιών - μακιγιάζ
στ. Η διατροφή
• Βυζαντινοί: α) πλούσιοι: πλούσια εδέσματα (μεγάλη ποικιλία)
β) φτωχοί: λιτή διατροφή (εξαιτίας: εχθρικών επιδρομών, αυθαιρεσιών
δυνατών και αξιωματούχων, επιδημιών και θεομηνιών)
ζ. Η ψυχαγωγία
- Ιεροτελεστίες
- Θρησκευτικές, κοινωνικές και λαϊκές γιορτές
- Ιππόδρομος (για τους αστούς), αρματοδρομίες
- θρησκευτικές πομπές
- δημόσιες τελετές
- θεατρικές παραστάσεις
- Αποκριές  μεταμφιέσεις & παρελάσεις
- Νέα σελήνη - λαϊκά έθιμα
- Ταβέρνες
- Πανηγύρια ετήσια (κυρίως στην επαρχία)
η. Ο μοναχισμός
• Μοναχοί, αναχωρητές, ερημίτες, ασκητές
• Μορφές μοναχικού κινήματος:
α) μοναχική (πρότυπο: Άγιος Αντώνιος)
β) κοινοβιακή (ιδρυτής: Παχώμιος)
– Μοναχισμός: Εξάπλωση σε όλο το χριστιανικό κόσμο
– Ίδρυση πολλών μοναστηριών
– Επικεφαλής μοναστηριού: ηγούμενος = υπεύθυνος για την τήρηση κανόνων
– Μεγάλη ακμή μοναχισμού μετά την αναστήλωση των εικόνων
– Μεγάλα μοναστικά κέντρα: Όλυμπος Βιθυνίας, Καππαδοκία, Άγιο Όρος.

Η Άλωση της Πόλης (1453)





ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ
α. Πολιορκία και άλωση της Πόλης
• 1402: Μάχη της Άγκυρας - αναρχία στην οθωμανική αυτοκρατορία
ΜΟΥΡΑΤ Β΄ (1421 - 1451)
α) επανέφερε την τάξη στην οθωμανική αυτοκρατορία
β) κατέλαβε τα Γιάννενα και τη Θεσσαλονίκη (1430)
γ) νίκησε το σταυροφορικό στρατό στη Βάρνα (1444)
δ) προετοίμασε το έδαφος για την πολιορκία της Πόλης
ΜΩΑΜΕΘ Β΄ (Πορθητής): (1451 - 1481)
α) έχτισε το φρούριο Ρούμελη (στην ευρωπαϊκή ακτή Βοσπόρου)
Σκοπός: να εμποδίσει τον επισιτισμό της Πόλης από Εύξεινο Πόντο
β) εξόπλισε το στρατό του με κανόνια (νέο όπλο) και στόλο
γ) συγκέντρωσε στρατιώτες με σκοπό την πολιορκία της Πόλης.
ΚΩΝ/ΝΟΣ ΙΑ΄ (Παλαιολόγος): (1449 - 1453)
- οργάνωσε την αντίσταση του βυζαντινού λαού
- ζήτησε βοήθεια από τη Δύση και άλλα χριστιανικά κράτη
- διέθετε ελάχιστες στρατιωτικές δυνάμεις
- έμεινε τελικά αβοήθητος από τα χριστιανικά κράτη
- αγωνίστηκε ηρωικά μέχρι τέλους σ’ έναν άνισο αγώνα.
• Πολιορκία Κων/πολης: 54 ημέρες (6 Απριλίου - 29 Μαΐου 1453)
- Τελική έφοδος: 29 Μαΐου
- Σφοδρός βομβαρδισμός - ρήγματα στα τείχη της Πόλης
- Είσοδος γενιτσάρων στην Πόλη
- Θάνατος του αυτοκράτορα
- Παράδοση της Πόλης
- Σφαγές, λεηλασίες επί 3 ημέρες (Κάντε κλικ  εδώ, για να δείτε τα γεγονότα από τη σκοπία των Τούρκων).
ΜΩΑΜΕΘ Β΄:
- προσευχήθηκε στην Αγία Σοφία
- ανακήρυξε την Κων/πολη πρωτεύουσα του κράτους του.
β. Οι συνέπειες της άλωσης
1. Συνέπειες στην ψυχολογία των Ελλήνων:
- τραυματισμός την περηφάνιας τους
- θρήνος σε όλους τους τόνους
- διαμόρφωση ελπίδας για ανασύσταση του Γένους.
2. Το πνεύμα του Βυζαντίου μεταφέρθηκε στη Δύση από τους λόγιους.
3. Οι Οθωμανοί έκλεισαν τους εμπορικούς δρόμους της Ανατολής, γι’ αυτό:
οι Ευρωπαίοι αναζήτησαν νέους κι έκαναν μεγάλες γεωγραφικές ανακαλύψεις.
γ. Η βυζαντινή πνευματική κληρονομιά
α) ΡΩΣΟΙ: θεώρησαν ότι ήταν μοναδικοί κληρονόμοι της πνευματικής και πολιτικής
παράδοσης του Βυζαντίου:
- γι’ αυτό ονόμαζαν τη Μόσχα: Τρίτη Ρώμη.
β) Ορθόδοξοι βαλκανικοί λαοί: επηρεάστηκαν από το βυζαντινό πολιτισμό και έτσι:
- η Ορθοδοξία συνέβαλε στη διατήρηση της πνευματικής τους ταυτότητας κατά την τουρκοκρατία.
γ) Συνεισφορά βυζαντινού στον ευρωπαϊκό και παγκόσμιο πολιτισμό:
1) Διάσωση του ευρωπαϊκού πολιτισμού από τους Άραβες (7ος - 8ος αι.).
2) Ανάπτυξη πρωτότυπης τέχνης και αρχιτεκτονικής.
3) Διαφύλαξη, καλλιέργεια και μετάδοση κλασικής κληρονομιάς στην Ευρώπη.
4) Ανάπτυξη νέων γραμματειακών ειδών (χρονογραφία, λειτουργική ποίηση)
5) Ανάπτυξη θετικών επιστημών (αστρονομία, μαθηματικά).
6) Τελειοποίηση οργάνωσης κρατικών υπηρεσιών.
7) Συμβολή στη διαμόρφωση: θρησκευτικής μουσικής, μοναστισμού και σπουδών που έχουν στο επίκεντρό τους τον άνθρωπο.